Een verhaal over de boog van aarde naar de hemel.
'Sedert Hemelvaartdag 17 mei is mijn poes ziek, lusteloos en at niet. Gebleken is dat ze het aan haar nieren heeft en daardoor niet eet en heeft haar linker long die niet meer luchthoudend is. Ze is 3 etmalen opgenomen geweest bij de dierenarts en vervolgens vanaf 30 mei tot hedenmorgen in Universiteit van Utrecht op de IC. Ze wilden daar haar long verwijderen zonder enige garantie, want ze konden geen diagnose stellen. Ik heb hier niet voor gekozen en haar thuis gehaald en ze maakt per dag 100 ml vocht achter haar longen aan. In het vocht zijn geen tomoren maar wel steriele ontstekingcellen gevonden. Nu is ze thuis en ligt, weliswaar zich niet prettig voelend, op een stoel buiten en slaapt veel, maar duidelijk meer op haar gemak dan op de IC.
Ik heb het gevoel dat ze nog kan blijven met enige kwaliteit van leven en ze moet natuurlijk wel gaan eten en ik wil haar uiteraard houden. Kunt u iets voor haar en mij doen?'
De dierenarts is geweest. Heb gezegd dat ik haar infuus onder huid wil geven maar zij raadde mij dit af. Ze zei, wanneer je dat gaat doen hebben die longen kans sneller vol te lopen. Ook zei ze, Bo wordt niet meer beter, dus je moet haar liever niet meer plagen door dwangvoeren en infusen.
Ik had na ik met jou had gesproken weer nieuwe hoop, maar nu sta ik weer met beide benen op de grond. Ze zei ook, ze is afscheid van jullie aan het nemen en jullie van haar en geniet van de tijd die je nog met elkaar hebt. Bas, haar broertje wilde beginnen met haar te wassen maar ze gromde behoorlijk. Ik heb getracht een beetje vocht binnen te krijgen, ze kokhalste niet zoals eerst maar is ook niet echt gretig. Moeilijk allemaal. Maar wat artsen ook zeggen, er zijn wonderen.
Wanneer die longen vol kunnen lopen na een infuus dan wordt ze benauwd en dan kunnen we niet al te lang wachten met het einde, en dat wil ik niet. Nooit natuurlijk; ik had gedacht dat Bo wel 20 of 22 zou worden. Ik heb altijd gedacht dat haar broer veel eerder weg zou zijn en hij heeft ook veel mankementen. Mijn intuitie is redelijk goed, maar hier zit ik geloof ik toch redelijk fout mee.
Hoor graag en nogmaals bedankt en lieve groeten, ik voel me wat beter en berust ook wel wat meer. Maar missen kan en wil ik haar nog niet. Ja wanneer wel?''
Mirjam antwoord: Ik heb me gefocussed op het NU. Angsten zijn geen goede raadgever en met onrust bereiken we alleen maar stress. Ben blij dat Bas de communicatie goed heeft opgepikt maar dat ze dat niet wilt geeft aan dat ze voor nu bang is. Door in je vertrouwen te staan geeft dit haar ook meer rust.
Vasthouden is voor iedereen niet goed. Zowel voor jou niet alswel Bo en iedereen die je lief hebt.
Als we ons hart openen dan voelen we dankbaarheid en onvoorwaardelijke liefde. Dat is de kracht in het leven maar ook in het hiernamaals.
Waar je nu in zit is een.proces van.loslaten zowel voor alle aardse dingen alswel met de spirits. Hoe meer we los leren laten hoe vrijer we ons voelen, hoe meer we het leven naar ons toe kunnen trekken ipv dat het leven jou bepaald. Ik gedachte bij jullie.
'Bo is de nacht goed doorgekomen. Ze is rustig en slaapt. De ademhaling gaat wel wat sneller met niet echt heel erg benauwd. Ik heb haar een paar mililiter water geprobeerd te geven maar dat lukt toch nog niet zo. Ze wordt er onrustig van en het lijkt wel of er water terug door haar neus naar buiten komt. Misschien zit er wel iets waardoor ze niet gemakkelijk kan slikken, behalve dat haar keeltje rauw is.
Het komende afscheid gaat mij letterlijk door merg en been en die druk op mijn borst is er weer. Ik heb daar zo'n pijn, maar dat is altijd als ik iemand dierbaar moet missen, dan heb ik diezelfde pijn. Kan je me vertellen hoe het is in het hiernamaals, niemand is er nog geweest en jij ook niet maar misschien krijg je meer door dan andere stervelingen. Ik hoop zo dat al mijn poezenkinderen die ik al heb moeten missen daar zijn en op we wachten.
Ik hoop dat je Bo nog lang kan hier houden, maar het moet wel draaglijk blijven en dat je mij iets kunt verlichten. Mijn verdriet is zo groot.
Ze springt zojuist van het bed om ergens anders te gaan liggen. Kan jij voelen of ze het koud heeft. Ze heeft een blote geschoren buik vanwege de echo, een stuk geschoren rug vanwege de drain en 2 voorpootjes aan de voorkant geschoren. Moet ik haar op een warmtkussentje leggen?'
Mirjam:
Fijn dat ze de nacht goed is doorgekomen!
Neem deze tijd om afscheid van elkaar te nemen. Ik weet zelf want ik heb het zelf 'gezien' dat het hiernamaals zo ontzettend mooi is! Het is er licht, vredig en liefdevol. De warmte van de zielen aldaar verzorgen je nemen je warm aan. Er is geen pijn en geen moeten. Het is thuiskomen! Ik ben zelf bijna doodgetrapt door een paard op mijn 9e en heb dit licht gezien. Ik heb het altijd zo verteld als negenjarige en weet daardoor dat het geen onzin is. Doordat het paard dat mij trapte in mijn gezicht stond te blazen ben ik bijgekomen maar wist echt niet waar ik was. Het was verwarrend. Maar het heeft er voor gezorgd dat ik op aarde terugkwam.
Zolang Bo rustig blijft is dit een mooie manier van nu nog samen op aarde zijn. Ze voelt wel wat koud aan ook op de rug. Dus geef haar de mogelijkheid om een warm dekentje te geven of aan te bieden.
Weet echt B. dat het voor Bo niet erg is om te gaan. Gun jezelf de tijd en ruimte om haar te laten gaan. Want als jij kan loslaten dan kan zij dat ook. Dat is het enige wat je hoeft te doen. Want de band tussen jullie zal altijd blijven bestaan. Ze kan in spirit bij je zijn en zich tonen. Ook jij kan dat leren en daar kan ik je later in begeleiden.
Lieve B., verdriet hoort bij het aardse maar weet echt dat Bo er altijd zal zijn.
'Ik voel zo'n pijn op mijn borst om haar te moeten laten gaan, maar ik hoop vurig dat ze altijd aan mijn zijde zal zijn. Ik houd zo verschrikkelijk van dit diertje. Ik denk dat Bas (de rode) en Bo'tje mijn lieve meisje gereincarneerd zijn van mijn vorige katten Mies en Droppie. Ik had mijn moeder verloren en ik denk echt dat mijn moeder heeft geregeld naar mij toe te komen. Van die twee hield ook zoveel, en met name van Droppie omdat zij nooit lelijk deed. Mies kon dat af en toe wel doen. Ik denk dat ik voor de tweede keer afscheid moeten nemen van Droppie/Bo.
Ik heb haar al een truitje van mee gegeven en daar ligt ze onder. Ze wil naar buiten en ze ligt buiten op een stoel. Het is behoorlijk bewolkt en het heeft vanmorgen veel geregend, maar ik denk dat ze confortabel buiten is omdat er wind staat en ze benauwd is en zo meer zuurstof krijgt. Soms denk ik ik laat los en dan ineens bekruipt mij dat benauwende gevoel weer dat ze weggaat. Ik houd zoveel van haar maar ik ben ook zo egoistisch. Maar als ze zelf wil gaan dan moet ze dat doen. Ik zal haar niet tegenhouden, ik ga het haar zo vragen. Ik hoop dat ik niet via een dierenarts hoef en dat vredig wegglijdt waar ik bij ben. Ik ga haar geen drinken meer aanbieden, het is haar plagen. Als je toch niet meer drinkt ga je toch in een coma?'
Mirjam: Ik begrijp het helemaal! Dat ze graag buiten ligt heeft inderdaad met de frisse lucht te maken.
Ik kan me voorstellen dat het confuus overkomt dat ze nog niet klaar is om te gaan. Dat heeft echt met het moment NU te maken. Toen ik je gisteren aan de telefoon had gaf en geeft ze zo'n heldere indruk. Maar ze weet ook dat als ze gaat dat het ook goed is. Zie het als een oude dame die lichamelijk op is maar nog wel helder bij geest. Lichamelijk is ze klaar om te gaan terwijl haar geest nog makkelijk door kan gaan.
Ik heb weer even contact gemaakt en haar hele keel voelt op slot te zitten. Dit komt door de lange tijd geen eten en drinken tot zich nemen. Ik zou het blijven aandienen om het uur bijvoorbeeld. Ik voel haar ook veel rust uitstralen en nogmaals is ze blij thuis te zijn. Ze weet en voelt dat ze niet lang meer heeft maar doet er alles ook voor jou aan om langer te blijven. Vandaar dat ik weer de woorden herhaal die ik eerder heb geschreven:
'Want als jij kan loslaten dan kan zij dat ook. Dat is het enige wat je hoeft te doen. Want de band tussen jullie zal altijd blijven bestaan. Ze kan in spirit bij je zijn en zich tonen. Ook jij kan dat leren en daar kan ik je later in begeleiden.'
Het is vaak een levensles wat dieren meegeven en ook hier voelt dit zo sterk voor jou aan. LOSLATEN! Ik streef 'per ongeluk 'lol maten' soms schrijf ik niet per ongeluk iets maar gaat dat vanzelf. Gun jezelf ook weer wat lol in het leven. Het leven is mooi en is ervoor om daar van te kunnen genieten. Gun jezelf weer wat vreugde door dingen te gaan doen die jou vervullen! Echt je hebt het nodig. Ook om weer los te laten!
Helaas is Bo op een natuurlijke wijze overleden. Toch onverwacht omdat ze toch herstelde. Ik zie dat zelf als een mooi cadeau naar de eigenaar toe. Herstel na een lang ziekbed, laten zien dat er een wil is en power. Uiteindelijk heb ik de mail afgesloten met:
'Heel belangrijk om te weten is dat het aardse totaal anders is als het hemelse. We hebben hier ons lichaam als onze tempel die we letterlijk en figuurlijk moeten onderhouden en in het hemelse gaat het daar niet om. In het hemelse gaat alles om licht, onvoorwaardelijke liefde, herstel indien nodig, broederschap, sereniteit, eeuwigheid en THUIS!
Ik geloof dat als we overlijden dat we dan weer THUIS komen. Het is onze bron waar we vandaan komen en weer naar terugkeren. Onze wonden likken, leren en weer teruggaan naar aarde wanneer we geroepen worden of we vinden dat we weer een tijd op aarde krijgen om te leren, geven, ervaren en mogen genieten!
Als je een beetje volgt hoe dolfijnen onder water leven, als ze spelen, elkaar helpen en met elkaar 'zijn' dat is het gevoel wat ik krijg in het hiernamaals. Het lichaam is licht, de geest is rijk!'
