Waar begin ik aan?

Zo maar 'out of the blue' doordat ik een bericht van Arca Noah, hondenopvang centrum, kreeg werden we in contact gebracht met Inca, een driejarig Mastien teefje. Christel, de eigenaresse van Arca Noah, wist dat ik graag na het overlijden van onze Mastien Jack graag weer een nieuwe Mastien wilde. Zo kwam ze met een noodoproep van Engelse eigenaren die Inca niet meer aankonden, 3 slaappillen per dag kreeg met daar bovenop nog een dosis anti depressiva. 'Waar begin ik aan' dacht ik toen ik dit verhaal hoorde?

Maar ik werd zo aangetrokken door de foto die bij mij op Facebook door Christel was geplaatst dat ik de volgende dag naar Inca toe ben gereden. Aldaar aangekomen kwam ze meteen kwispelend naar me toe en kreeg een warme doch afwezige begroeting. Het voelde net alsof ze er fysiek wel was maar emotioneel en mentaal helemaal niet. De eigenaren hebben haar van de Spaanse buurman overgenomen omdat hij er 2,5 jaar niet naar om heeft gekeken. Ze zat vaak geketend vast en kreeg eten wanneer de eigenaar een keertje naar zijn verbouwde huis kwam kijken of er ging werken. Het gepensioneerde koppel ontfermde zich over haar en namen haar vaak mee uit wandelen en gaven haar extra eten. En ze zorgde dat ze teek-vrij was en kamde haar vacht. In eerste opzicht heel lief en goed bedoeld!

Maar toen de Engelsen haar in huis namen wisten ze niet goed wat met haar te doen. Ze blafte overmatig 's nachts, was erg dominant naar hun andere Mastien en konden haar niet aan tijdens een wandeling. Inca reageerde agressief naar andere honden en nadat ze haar een paar maanden in huis hebben gehad, besloten ze Inca af te staan.

Ik weet nog steeds niet waarom ik zo werd aangetrokken tot haar. Was het haar grootsheid, haar mooie beige vacht, haar hulpeloosheid of kreet naar begrip, wilde ik haar een nieuw leven gunnen of was het toch dat diamantje wat ik in haar zag glimmen?

 

Diezelfde middag na onze eerste ontmoeting nam ik haar al mee naar huis. Samen met de Engelsen reden we naar mijn huis. De eerste ontmoeting met mijn andere twee honden verliep niet zo best. Maar dat was ook stom van me om ze niet op neutraal terrein te laten kennismaken. Ik werd weer eens overspoeld met allerlei dingen die tegelijkertijd gebeurden. Ik had ook nog een logeer-hond bij ons thuis, ik moest mijn zoon eigenlijk van school ophalen en ik had te maken met 2 mensen (de Engelsen) die totaal niets van honden en hun gedrag afwisten. Ik had mijn intentie wel gezet dat ze welkom is en dat als ze een beetje normaal hondengedrag kon laten zien naar ons en naar de andere 2 honden toe dat ze dan kon blijven. Naast dit heb ik ook nog een partner en een zoon die een klik met haar moet hebben! Maar Inca liet gelijk haar mooie karakter zien aan mijn man en zoon!

De eerste ontmoeting met de honden was heftig. Noa, onze eenjarige Mastien mix, werd door Inca aangevallen en ik dacht dat Noa zich helemaal overgaf aan Inca. Inca bleef maar doorgaan met haar aanval terwijl ik dacht dat Noa onderdanig zich overgaf. Ik ben in hun gevecht ingebroken en heb mijn been tussen haar en Inca gezet en een hoop kabaal gemaakt :-) Potten braken, aarde en planten over de vloer en vervolgens een hysterische Noa. Scoopy, onze labrador bleef vrij rustig en voelde aan als de peacemakers tussen de twee dames. Noa bleef die avond op een duidelijke afstand en stond als een rillend rietje bij de deur om veiligheid bij ons te zoeken.

Inmiddels na vele goede adviezen van collega's en vrienden weet ik nu dat het beter is om een nieuwe hond op neutraal terrein kennis te laten maken met de al aanwezige honden, dat een gedrogeerde hond alleen maar met zelfbehoud bezig is en daarom uit kan vallen. Dat een Mastien zich normaal gezien neutraal gedraagt op vreemd terrein, het is wel een heel territoriale hond die niet bereid is tot onderwerping. Ze accepteren wel rangorde en een duidelijke leiding.

Met dat laatste ben ik nu dus bezig. Probeer de rangorde van de honden te respecteren. Dus Inca krijgt als eerste, en daarmee als hoogste in rang, eten en aandacht. Maar eerst ikzelf natuurlijk eten en dan pas de honden. Belonen voor goed gedrag is voor Inca natuurlijk essentieel om het zelfvertrouwen wat op te krikken, niet boos te worden want Mastiens kunnen snel gekrenkt zijn als je boos wordt en het niet helemaal hun schuld is. Dus minder goed gedrag negeer ik en richt me op het activeren van haar geur en gehoor en dat te stimuleren met mijn stem en af en toe een worstje!

Vanmorgen, Inca is nu bijna een week bij ons, heb ik kunnen genieten van een heel leuk 'tikkertje' spelletje tussen de drie honden! Ze daagden elkaar uit, speelden met elkaar, mochten elkaar besnuffelen en ik werd helemaal meegenomen in hun speelse gedrag! Dus dat is stap 1!

Tweede stap is om haar slaappillen en anti depressieva uit haar systeem te krijgen. Ik ben meteen na de eerste avond gestopt om deze rotzooi te geven. Wat gebeurt er... Henk onze kat, heeft het stukje worst met één van de pillen voor Inca erin bemachtigd en heeft deze opgegeten. Wat ben ik Henk eigenlijk dankbaar voor het doorgaan van een hele heftige drugstrip want hij liet zo duidelijk zien wat voor effecten dit op een dier kan hebben. Oké Henk weegt vier kilo en Inca 50 kilo maar toch merkte ik dat Henk agressief werd van de pillen. We waren heel erg bezorgd of dit Henk niet fataal zou worden want Henk kon niet meer normaal lopen, viel van muurtjes af en zag de randen van de tafel niet meer. Toen we hem die nacht binnen hebben gehouden en op de bank tussen ons in hadden gelegd, wist hij ook niet wat hij deed. Hij werd agressief en pakte onze handen en ging bijten. Daarnaast lag hij ook met tussenpozen in coma. Kwijlend op de bank en volledig van deze wereld.

Ik kan me niet voorstellen dat een dierenarts slaappillen en anti depressieva voorschrijft. Ik zou bijna denken dat dit voor een tuchtcommissie moet komen. De pillen zijn bovendien voor mensen bedoeld en worden maar gegeven omdat de hond 's nachts veel blaft. Eén het is een Mastien dus die zijn 's nachts heel beschermend maar ik zelf heb het idee dat de hond een gebrek aan zelfvertrouwen heeft, niet goed weet hoe zij zich moet gedragen. De Engelsen waar ze vandaan komt gaven ook aan dat ze nog nooit honden hebben gehad in hun leven en dat ze haar wilde redden. Ik heb hun ook bedankt voor de zorgen maar dat ze een volgende keer eerst met een hondengedragsdeskundige moeten praten als ze wederom gedragsproblemen krijgen met hun eigen hond. Verder heb ik het maar in het midden gelaten want dit zijn niet echt de mensen die openstaan voor honden-communicatie zoals ik het doe.

In ieder geval mag ze weer leren hond te zijn, de puurheid van zichzelf weer ontdekken en daar mag ze de tijd voor nemen! Ik ga haar hier Bach bloesem remedies voor geven en ben om de zoveel dagen bezig met een healing!

Ze is niet voor niets bij ons en ben blij haar een nieuwe kans te mogen geven!

Ik zie die ruwe diamant al fonkelen en we gaan samen met mijn familie en alle dieren haar weer helemaal gelukkig maken!

Bedankt André Meijer, Sonja Veltkamp, Janneke Buddendijk, Karen Veldhoven, Veerle Bormans en Huub Ijsseldijk voor jullie mentale ondersteuning! En dank naar mijn gezin die haar ook een kans wil geven!

Wil je nog meedenken over een nieuwe naam voor Inca, stuur je ideeën naar ons toe: info@animalesdelsol.nl

JACK in spirit

aug 2012

Op 22 augustus '12 is onze Nobele Heer: Jack ingeslapen. Hij is 11,5 jaar geworden waarvan de laatste 3,5 jaar van zijn leven wij de trotse verzorgers zijn geweest. Bij de aankoop van ons huidige huis hebben we Jack erbij gekregen. Soms zeggen we weleens voor de grap dat dit de duurste hond van Alhaurin el Grande is want door Jack hebben we het huis gekocht! Jack heeft ons laten inzien hoe mooi zijn terrein was en is! Maar ook zijn uitstraling, zijn charisma, zijn wijsheid en gewoon zijn 'zijn' maakt hem uniek. Jack kon met iedereen communiceren (zelfs met mensen die niet openstaan voor dierencommunicatie en healing). Een bijzonder verhaal over een bijzondere hond!

2009

Jack heeft menig hart vrijgemaakt, cursisten geholpen om dichter bij zichzelf te komen, mensen niet te laten oordelen om uiterlijk maar laten inzien dat het om het innerlijk gaat, mensen weer toegezet om voor een hond te gaan zorgen, etc, etc. Ik zelf zal bijvoorbeeld nooit vergeten toen er een cursiste letterlijk uit de auto stapte, Jack zag, hem begon te aaien en er een tranendal kwam van zeker 10 minuten. Jack bleef rustig zitten en was op dat moment een hele mooie healer en gaf letterlijk zijn brede schouder te leen. De cursiste was zo opgelucht dat ze die week niet meer gebruikte voor het opruimen van haar emoties maar zich kon richten op het creëren van nieuwe mogelijkheden in haar leven. Prachtig!

nov 2009

Ook stond Jack precies om 17.00 uur op en liep dan richting keuken. De eerste de beste die hij tegenkwam daarvan pakte hij de arm in zijn mond en trok diegene dan zachtjes mee naar zijn voederbak. Als je hem dan eten gaf, dan dook hij niet eerst op zijn eten af maar dan draaide hij zijn hoofd omhoog en 'zei: dankjewel'. Altijd eerst dankbaar zijn voor wat hij kreeg (eten, een aai of een healing; zie foto). De schat!

Op ons stuk grond hebben we hele venijnige stekelplantjes die heel gemakkelijk onder de kussentjes van de honden kunnen komen en heel pijnlijk zijn. Onze labrador en andere Mastien hinken geregeld door de stekels in hun kussentjes en vragen ons om deze te verwijderen. Jack heeft nog NOOIT zo'n stekelplantje onder zijn voeten gehad. Hij wist gewoon waar hij wel en niet kon lopen. Zo wijs!

aan de wandel

Als we met hem gingen wandelen dan hoefde je hem nooit te roepen, hij hield ons in de gaten en er was nooit een groter gat van 100 meter tussen ons. Hij gaf aan dat hij niet aan de lijn wilde lopen en daarvoor in de plaats bleef hij dicht bij ons. Zelfs als hij konijntjes op het spoor was gekomen en erachteraan rende (maar nooit te pakken kreeg) :-)

dieren-cirkel nov 2011

Vorig jaar was Jack al een tijdje heel slecht en dachten we afscheid van hem te moeten nemen. Op een dag heb ik alle dieren (behalve de paarden) uitgenodigd om bij Jack en mij te komen en hebben we een mooi gesprek gehad (zie foto). Het was een heel bijzonder moment om een dieren-cirkel met drie honden en een kat te hebben! In het gesprek heb ik hem heel duidelijk aangegeven dat hij mocht gaan en dat hij niet voor ons moest blijven. Als ik dan fysiek met dieren praat dan praat ik letterlijk hardop, voel het dier met mijn hart en maak contact met mijn handen. We hebben afgesproken dat als hij niet meer zou eten dat dan de beslissing gemaakt moest worden.

Toevalligerwijs .... (not) kreeg ik het afgelopen jaar opvallend veel consultaanvragen van mensen die hulp en begeleiding vroegen bij het inslapen van hun dier of dat ik contact kon maken met hun inmiddels overleden dier. Het leek wel of het universum me klaarmaakte op het heengaan van onze grote vriend Jack. Nog niet eerder had ik zelf voor een dier de beslissing moeten nemen om hem of haar te laten gaan.

In de vakantie heb ik een heel mooi boek van Penelope Smith over 'Animals in Spirit'. Over wat er gebeurd bij dieren als ze heengaan en de dimentie erna. Nu heb ik zelf de 'tunnel' gezien toen ik negen jaar was en kantje boord lag na een zwaar ongeluk. Dus ik weet dat er meer is en dat de andere zijde mooi, sereen en liefdevol is. Maar wat ik me nooit heb beseft is dat dieren voor hun overlijden al uit hun lichaam treden. Dat hun ziel al afstand aan het nemen is van het fysieke lichaam. En dat heb ik dus ook bij Jack ervaren.
De ochtend dat we de beslissing hadden genomen hebben mijn man en ik elkaar afgelost en bij Jack gezeten om afscheid te nemen. Het leek alsof zijn levenslust wegebde. Hij als ziel steeds meer rust kreeg bij zijn aankomend vertrek.

bergkristal

Wat ik zelf een hele mooie ervaring vond was toen ik met hem alleen zat, met mijn hand op zijn hart en de verte instaarde. Ik liet hem beelden van VRIJ ZIJN zien, de liefde de we voor hem voelen en altijd zo zal blijven. Hij sloeg als het ware een diepe zucht en voor mij was dat het gevoel van het loslaten van zijn verplichtingen (waken, voor ons en anderen zorgen, beschermen e.a.). Tevens had ik een bergkristal (zie foto) om zijn pootje gedaan voor licht en zuiverheid.
Mijn collega heeft, zonder dat ze van mijn acties wist, mij bevestigd dat deze healing zo belangrijk voor hem was en dat hij omgeven was door kristallen en engelen.... Ik kreeg echt kippenvel na het lezen van haar bericht toen Jack al heen was gegaan. Want die energieën voelde ik ook sterk. Ik zei nog tegen Jack dat het druk was om hem heen. Druk in de zin dat er vele energieën om hem heen waren die hem zouden begeleiden naar het licht.
Ik heb letterlijk ervaren dat de ziel als een lichtflits (nog sneller eigenlijk dan het licht) wordt begeleid naar het licht/ de bron. Dat Jack zich op een plek bevindt waar hij kan rusten en waar hij weer sterk kan worden. Dat hij de keuze heeft om te reïncarneren en dat ik wens dat we elkaar als zielen nog een keer zullen tegenkomen! En voor nu weet ik dat als ik aan hem denk dat hij er is!

Deze ervaring heeft me nog meer zelfvertrouwen gegeven en kracht. Het voelt zo groots en ben dankbaar dat Jack mij maar ook mijn man en zoon heeft meegegeven! Maar ook dankbaar voor al diegene die hun medeleven hebben getoond. Jack voelde hiermee een echte grootheid in zijn hondenleven! 

Mirjam Diepenbrock - www.animalesdelsol.nl - info@animalesdelsol.nl