Waar begin ik aan?

Zo maar 'out of the blue' doordat ik een bericht van Arca Noah, hondenopvang centrum, kreeg werden we in contact gebracht met Inca, een driejarig Mastien teefje. Christel, de eigenaresse van Arca Noah, wist dat ik graag na het overlijden van onze Mastien Jack graag weer een nieuwe Mastien wilde. Zo kwam ze met een noodoproep van Engelse eigenaren die Inca niet meer aankonden, 3 slaappillen per dag kreeg met daar bovenop nog een dosis anti depressiva. 'Waar begin ik aan' dacht ik toen ik dit verhaal hoorde?

Maar ik werd zo aangetrokken door de foto die bij mij op Facebook door Christel was geplaatst dat ik de volgende dag naar Inca toe ben gereden. Aldaar aangekomen kwam ze meteen kwispelend naar me toe en kreeg een warme doch afwezige begroeting. Het voelde net alsof ze er fysiek wel was maar emotioneel en mentaal helemaal niet. De eigenaren hebben haar van de Spaanse buurman overgenomen omdat hij er 2,5 jaar niet naar om heeft gekeken. Ze zat vaak geketend vast en kreeg eten wanneer de eigenaar een keertje naar zijn verbouwde huis kwam kijken of er ging werken. Het gepensioneerde koppel ontfermde zich over haar en namen haar vaak mee uit wandelen en gaven haar extra eten. En ze zorgde dat ze teek-vrij was en kamde haar vacht. In eerste opzicht heel lief en goed bedoeld!

Maar toen de Engelsen haar in huis namen wisten ze niet goed wat met haar te doen. Ze blafte overmatig 's nachts, was erg dominant naar hun andere Mastien en konden haar niet aan tijdens een wandeling. Inca reageerde agressief naar andere honden en nadat ze haar een paar maanden in huis hebben gehad, besloten ze Inca af te staan.

Ik weet nog steeds niet waarom ik zo werd aangetrokken tot haar. Was het haar grootsheid, haar mooie beige vacht, haar hulpeloosheid of kreet naar begrip, wilde ik haar een nieuw leven gunnen of was het toch dat diamantje wat ik in haar zag glimmen?

 

Diezelfde middag na onze eerste ontmoeting nam ik haar al mee naar huis. Samen met de Engelsen reden we naar mijn huis. De eerste ontmoeting met mijn andere twee honden verliep niet zo best. Maar dat was ook stom van me om ze niet op neutraal terrein te laten kennismaken. Ik werd weer eens overspoeld met allerlei dingen die tegelijkertijd gebeurden. Ik had ook nog een logeer-hond bij ons thuis, ik moest mijn zoon eigenlijk van school ophalen en ik had te maken met 2 mensen (de Engelsen) die totaal niets van honden en hun gedrag afwisten. Ik had mijn intentie wel gezet dat ze welkom is en dat als ze een beetje normaal hondengedrag kon laten zien naar ons en naar de andere 2 honden toe dat ze dan kon blijven. Naast dit heb ik ook nog een partner en een zoon die een klik met haar moet hebben! Maar Inca liet gelijk haar mooie karakter zien aan mijn man en zoon!

De eerste ontmoeting met de honden was heftig. Noa, onze eenjarige Mastien mix, werd door Inca aangevallen en ik dacht dat Noa zich helemaal overgaf aan Inca. Inca bleef maar doorgaan met haar aanval terwijl ik dacht dat Noa onderdanig zich overgaf. Ik ben in hun gevecht ingebroken en heb mijn been tussen haar en Inca gezet en een hoop kabaal gemaakt :-) Potten braken, aarde en planten over de vloer en vervolgens een hysterische Noa. Scoopy, onze labrador bleef vrij rustig en voelde aan als de peacemakers tussen de twee dames. Noa bleef die avond op een duidelijke afstand en stond als een rillend rietje bij de deur om veiligheid bij ons te zoeken.

Inmiddels na vele goede adviezen van collega's en vrienden weet ik nu dat het beter is om een nieuwe hond op neutraal terrein kennis te laten maken met de al aanwezige honden, dat een gedrogeerde hond alleen maar met zelfbehoud bezig is en daarom uit kan vallen. Dat een Mastien zich normaal gezien neutraal gedraagt op vreemd terrein, het is wel een heel territoriale hond die niet bereid is tot onderwerping. Ze accepteren wel rangorde en een duidelijke leiding.

Met dat laatste ben ik nu dus bezig. Probeer de rangorde van de honden te respecteren. Dus Inca krijgt als eerste, en daarmee als hoogste in rang, eten en aandacht. Maar eerst ikzelf natuurlijk eten en dan pas de honden. Belonen voor goed gedrag is voor Inca natuurlijk essentieel om het zelfvertrouwen wat op te krikken, niet boos te worden want Mastiens kunnen snel gekrenkt zijn als je boos wordt en het niet helemaal hun schuld is. Dus minder goed gedrag negeer ik en richt me op het activeren van haar geur en gehoor en dat te stimuleren met mijn stem en af en toe een worstje!

Vanmorgen, Inca is nu bijna een week bij ons, heb ik kunnen genieten van een heel leuk 'tikkertje' spelletje tussen de drie honden! Ze daagden elkaar uit, speelden met elkaar, mochten elkaar besnuffelen en ik werd helemaal meegenomen in hun speelse gedrag! Dus dat is stap 1!

Tweede stap is om haar slaappillen en anti depressieva uit haar systeem te krijgen. Ik ben meteen na de eerste avond gestopt om deze rotzooi te geven. Wat gebeurt er... Henk onze kat, heeft het stukje worst met één van de pillen voor Inca erin bemachtigd en heeft deze opgegeten. Wat ben ik Henk eigenlijk dankbaar voor het doorgaan van een hele heftige drugstrip want hij liet zo duidelijk zien wat voor effecten dit op een dier kan hebben. Oké Henk weegt vier kilo en Inca 50 kilo maar toch merkte ik dat Henk agressief werd van de pillen. We waren heel erg bezorgd of dit Henk niet fataal zou worden want Henk kon niet meer normaal lopen, viel van muurtjes af en zag de randen van de tafel niet meer. Toen we hem die nacht binnen hebben gehouden en op de bank tussen ons in hadden gelegd, wist hij ook niet wat hij deed. Hij werd agressief en pakte onze handen en ging bijten. Daarnaast lag hij ook met tussenpozen in coma. Kwijlend op de bank en volledig van deze wereld.

Ik kan me niet voorstellen dat een dierenarts slaappillen en anti depressieva voorschrijft. Ik zou bijna denken dat dit voor een tuchtcommissie moet komen. De pillen zijn bovendien voor mensen bedoeld en worden maar gegeven omdat de hond 's nachts veel blaft. Eén het is een Mastien dus die zijn 's nachts heel beschermend maar ik zelf heb het idee dat de hond een gebrek aan zelfvertrouwen heeft, niet goed weet hoe zij zich moet gedragen. De Engelsen waar ze vandaan komt gaven ook aan dat ze nog nooit honden hebben gehad in hun leven en dat ze haar wilde redden. Ik heb hun ook bedankt voor de zorgen maar dat ze een volgende keer eerst met een hondengedragsdeskundige moeten praten als ze wederom gedragsproblemen krijgen met hun eigen hond. Verder heb ik het maar in het midden gelaten want dit zijn niet echt de mensen die openstaan voor honden-communicatie zoals ik het doe.

In ieder geval mag ze weer leren hond te zijn, de puurheid van zichzelf weer ontdekken en daar mag ze de tijd voor nemen! Ik ga haar hier Bach bloesem remedies voor geven en ben om de zoveel dagen bezig met een healing!

Ze is niet voor niets bij ons en ben blij haar een nieuwe kans te mogen geven!

Ik zie die ruwe diamant al fonkelen en we gaan samen met mijn familie en alle dieren haar weer helemaal gelukkig maken!

Bedankt André Meijer, Sonja Veltkamp, Janneke Buddendijk, Karen Veldhoven, Veerle Bormans en Huub Ijsseldijk voor jullie mentale ondersteuning! En dank naar mijn gezin die haar ook een kans wil geven!

Wil je nog meedenken over een nieuwe naam voor Inca, stuur je ideeën naar ons toe: info@animalesdelsol.nl